آیا این مطلب برایتان موثر است؟
حتما در رابطه با بیماری پارکینسون شنیده اید؟ دلیل بروز آن چیست و به نظر شما چه افرادی به آن مبتلا می شوند؟ علائم و نشانه های این بیماری را می شناسید؟ روش های درمان آن کدام اند؟ در این مقاله آنچه نیاز است از پارکینسون بدانید را مطالعه خواهید کرد.
بیماری پارکینسون چیست؟
بیماری پارکینسون یک اختلال مغزی است که با گذشت زمان بدتر می شود. این اتفاق موجب کشته شدن سلول های عصبی در قسمتی از مغز به نام جسم سیاه می گردد که این قسمت از مغز برای کنترل حرکت مهم می باشد. به همین دلیل است که افراد مبتلا به پارکینسون اغلب تکان می خورند یا حرکات غیرطبیعی دیگری نشان می دهند. درمان ها می توانند به علائم کمک کنند، اما راهی برای کند کردن یا معکوس کردن وضعیت وجود ندارد.
علت پارکینسون چیست؟
هیچ کس دقیقاً نمی داند چرا فرد مبتلا به پارکینسون می شود. احتمالاً به دلیل ترکیبی از موارد، از جمله ژن ها و قرار گرفتن در معرض سموم خاص است. به طور کلی موارد زیر را می توانیم دلیلی بر بروز این عارضه محسوب نماییم:
-
ژنتیک
اینکه ژنتیک دلیلی بر بروز پارکینسون باشد، بسیار نار بوده و در شرایط بسیار محدودی رخ می دهد. -
موارد محیطی
در برخی از موارد عوامل محیطی همانند قرار گرفتن در معرض سموم خاص موجب ابتلا به این بیماری می شوند.
چه افرادی مبتلا به پارکینسون می شوند؟
مردان و زنان هر دو به بیماری پارکینسون مبتلا می شوند، اما در مردان 1.5 برابر بیشتر شایع است. همچنین در افراد مسن شایع تر می باشد. فقط حدود 4 مورد از هر 100 مورد در افراد زیر 50 سال اتفاق می افتد.
علائم بیماری پارکینسون
چهار نشانه اصلی پارکینسون مربوط به حرکت است:
- لرزش یا تکان دادن دست ها، بازوها، پاها، فک یا سر
- سفتی بازوها، پاها و تنه
- کند شدن حرکت
- مشکل در تعادل و هماهنگی
افراد مبتلا به پارکینسون نیز ممکن است موارد زیر را داشته باشند:
- مشکل در جویدن، بلعیدن یا صحبت کردن
- افسردگی یا سایر تغییرات احساسی
- کاهش حالت های چهره
- سخت بودن نوشتن با دست
- مشکل خواب
- یبوست
- عرق کردن
- مشکلات جنسی
- توهم
- کاهش وزن
- مشکلات بویایی
در این بیماری چه چیزی انتظار می رود؟
پارکینسون یک بیماری پیشرونده است. این بدان معناست که علائم شما معمولاً با گذشت زمان بدتر می شوند. علائم پارکینسون نیز از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است. سرعت تشدید و شدت آن نیز می تواند بسیار متفاوت باشد. نادیده گرفتن یا کنار گذاشتن علائم اولیه ممکن است آسان باشد. آن ها ممکن است از یک طرف بدن شروع شده و در طرف دیگر بعداً ظاهر شوند.
تشخیص بیماری پارکینسون
در ابتدا، تشخیص پارکینسون برای پزشکان دشوار است. این تشخیص توسط پزشک متخصص مغز و اعصاب صورت می گیرد.
این تا حدی به این دلیل است که علائم بسیار متفاوت هستند. سایر اختلالات نیز می توانند مشابه به نظر برسند. هیچ آزمون واحدی برای آن وجود ندارد. پزشک ممکن است آزمایشات تصویربرداری را برای رد سایر شرایط تجویز کند. همچنین در مورد علائم، داروها و هرگونه تماس با سموم سوالاتی می کند.
درمان پارکینسون
باید گفت که درمان دائمی و همیشگی برای این بیماری وجود نداشته و پزشک با کمک روش هایی به کاهش علائم این عارضه کمک می کند.
-
داروهایی که دوپامین تولید می کنند.
پارکینسون بر سلول های عصبی مغز شما تأثیر می گذارد و ماده شیمیایی به نام دوپامین ایجاد می کند. در نتیجه، سطح مواد شیمیایی کاهش می یابد. مغز شما آن را به دوپامین تبدیل می کند. اما ممکن است برای معده مضر باشد. بنابراین احتمالاً آن را با داروی دیگری به نام کاربیدوپا مصرف کنید تا این عوارض جانبی را کنترل کنید. -
افزایش اثرات دوپامین
پزشک شما ممکن است یکی از این موارد را به تنهایی یا با داروی دیگری به شما بدهد:-
آگونیست های دوپامین
آن ها مانند دوپامین عمل می کنند اما سطح آن را در مغز افزایش نمی دهند. می توانید آن ها را با هر دارویی که لوودوپا دارد مصرف کنید. ممکن است پرامیپکسول (Mirapex) یا روپینیرول (Requip) را امتحان کنید. -
مهار کننده های MAO-B
این ها مانع تجزیه لوودوپا از مغز شما می شوند. شما می توانید سلژیلین (Eldepryl، Zelapar) یا rasagiline (Azilect) را دریافت کنید. -
داروهایی برای کنترل رعشه
همچنین ممکن است پزشک چیزی برای درمان لرزش ناشی از پارکینسون به شما بدهد. این داروها آنتی کولینرژیک نامیده شده و باعث ترمز مواد شیمیایی در مغز شما می شوند که حرکت را کنترل می کند. ممکن است بنزتروپین مسیلات (کوگنتین) یا تری هگسی فنیدیل (آرتان) مصرف کنید.
-
-
جراحی
اگر دارو به اندازه کافی خوب عمل نکند پزشک ممکن است تحریک عمیق مغزی (DBS) را پیشنهاد کند. در DBS پزشک الکترودهایی را در اعماق مغز کاشته است. دستگاه متصل به آن ها پالس های الکتریکی را ارائه می دهد. این ضربان ها می توانند به کنترل لرزش ناشی از پارکینسون کمک کنند.
در گذشته، پزشکان گاهی از روش های دیگر برای آسیب به مغز استفاده می کردند تا به علائم حرکتی کمک کنند. اما آن ها اکنون به ندرت از این جراحی ها استفاده می کنند. -
فیزیوتراپی
می تواند تمریناتی را برای تقویت قدرت و تعادل به شما آموزش دهد و به شما در مستقل ماندن کمک کند. کاردرمانی روش های جدیدی را برای مدیریت کارهای روزانه به شما نشان می دهد. گفتار درمانی نیر نقش موثری در بهبود علائم گفتاری دارد. -
توجه به غذا و ورزش
خوردن غذاهای سالم به شما کمک می کند احساس بهتری داشته باشید. رژیم غذایی درست همچنین می تواند دیگر علائم این عارضه مانند یبوست را کاهش دهد. ورزش منظم همچنین قدرت، انعطاف پذیری و تعادل را افزایش می دهد. از پزشک خود بخواهید که یک فیزیوتراپیست یا برنامه ورزشی را توصیه کند. همچنین تای چی و یوگا بسیار کمک دهنده می باشند.