بایستی تمام عمر خود به دوش بکشند. بنابراین قبل از شروع سفر جالب اما سخت مادر شدن بهتر است ۱۰۰% از آمادگی خود اطمینان داشته باشید.
امروزه زنان اولویت های زیادی در زندگی دارند. بعضی می خواهند ثبات شغلی پیدا کرده بعد بچه دار شوند. عده ای می خواهند میزان تعهد همسر خود را تست کنند. به هر حال هرکسی به دلیلی ممکن است بچه دار شدن را به تعویق بیاندازد. در اینجا به بحث در مورد معایب و مزایای حاملگی در سنین مختلف می پردازیم.

چکیده

مردم در مراحل مختلف زندگی خود بچه دار می شوند و این به معنی بچه دار شدن در سنین مختلف است. بنابراین آیا چیزی به نام بهترین سن برای بچه دار شدن وجود دارد؟ حقیقت این است که بچه دار شدن در هر سنی دارای مزایا و معایبی است. عواملی چون وضعیت اقتصادی، شکوفایی شغلی زوجین، جامعه ای که در آن زندگی می کنند نیز می تواند از فاکتورهای موثر بر انتخاب زمان شروع خانواده یا بچه دار شدن باشد. بدست آوردن اطلاعات کافی در مورد عوامل موثر بر بهترین زمان بچه دار شدن می تواند به ما کمک کند که بهترین زمان حامله شدن را انتخاب کنیم. در این مقاله این اطلاعات ارائه شده است.

بهترین سن برای بچه دار شدن چه موقع است؟

پاسخ این سئوال با توجه به شخصی که سئوال را می پرسد می تواند خیلی متفاوت باشد. تعریف بهترین هم برای افراد مختلف متفاوت است. اما بیشتر پیمایش ها و ژورنال ها و مطالعات قبلی سن ۲۰ تا ۳۵ را بهترین سن برای حامله شدن معرفی کرده اند. همانطور که ژورنال دانشکده متخصصان زنان و زایمان آمریکا در مطالعه کالج سلطنتی متخصصان زنان و زایمان ابراز داشته است: ایمن ترین سن برای حامله شدن بین ۲۰ تا ۳۵ سالگی می باشد. بعضی از علل کلی این ادعا عبارتست از:
صاحبنظران معتقدند وقتی زن بعد از سن ۳۵ سالگی حامله می شود، شانس عوارضی چون پره اکلامپسی، سقط جنین، زاییدن جنین مرده، حاملگی نابجا و غیره زیادتر می شود
میزان باروری تخمک ها با گذر از سن ۳۰ سالگی کاهش می یابد، بنابراین بعد از این زمان لقاح سخت می شود
اگر قرار باشد چند بچه داشته باشیم، ایده آل این است که بچه اول در دهه ۲۰ متولد شود و بچه دوم در اواخر دهه ۲۰ و بچه های بعدی در دهه ۳۰ زندگی متولد شوند
بخاطر تمرکز زنان بر فعالیت شغلی و حرفه ای، ایده حاملگی پس از سن ۳۰ سالگی به یک هنجار پذیرفته شده تبدیل شده است.

آیا واقعا سن در حاملگی مهم است؟

دلیل اینکه سن ۳۵-۲۰ سالگی را سن ترجیحی برای بچه دار شدن می دانند این است که در این گروه سنی زن بهترین آمادگی بدنی برای حاملگی را دارد. بارور شدن و لقاح راحتتر است و کمتر مستعد عوارض حاملگی از قبیل پره اکلامپسی، حاملگی نابجا، جنین مرده و مانند اینها می باشند. این دوره ای است که زن دارای سالمترین تخمک ها است. زایایی در این دریچه زمانی در بالاترین حد است، بخصوص برای کسانی که تصمیم دارند بچه های زیادی داشته باشند. زیرا زمان کافی برای فاصله بندی بین حاملگی ها و تفاوت سنی بچه ها در دسترس است.

حاملگی در سنین مختلف

برای تصمیم گیری در مورد سن مناسب حاملگی، عواملی چون دوره باروری، بلوغ عاطفی، ثبات شغلی، گرایش خانوادگی، سلامت اقتصادی و غیره در نظر گرفته می شود. در اینجا چند حقیقت مسلم در مورد سن و حاملگی بیان می شود که می تواند به شما در تعیین سن مناسب حامله شدن و تدوین اولویت های زندگی خود کمک کند:

سن ۲۰ تا ۲۴ سالگی بارورترین دوره زندگی هر زن است، هرچند زن ممکن است آمادگی عاطفی و روانی برای قبول مسئولیت خطیر حاملگی را نداشته باشد
اگر زن سبک زندگی سالمی داشته و خوب بخورد، پس سن ۲۵ تا ۲۹ سال برای حاملگی ایده آل است چرا که بدن قادر به رفع و رجوع مناسب حاملگی است و زن به بلوغ عاطفی و روانی رسیده و می تواند مسئولیت بچه را قبول کند
در زنان شاغل و متمایل به پیشرفت شغلیف سن اوایل دهه سی برای حاملگی خوب است
حاملگی در اواخر دهه سی زندگی و اوایل دهه چهل بیشتر احتمال مواجهه با مشکلات حاملگی از قبیل دیابت حاملگی و فشار خون بالای حاملگی را به همراه دارد
دیابت حاملگی یکی از نگرانی های جدی در زنانی است که در سن بالای ۳۵ سال حامله می شوند، بخاطر وزنی است که بدن زن در طی این سال ها می گیرد.
قدرت باروری در اوایل دهه سی نسبت به دهه بیست کمتر است. اما ثبات اقتصادی موجب انجام بهتر مسئولیت های بچه نسبت به دهه بیست می شود.
در دهه چهل عمر قدرت باروری در کمترین سطح است و ممکن است بخاطر ارتقای شغلی تقلا بین شغل و بچه داری مشکل ساز شود.
حفظ سطحی از تناسب جسمی، ورزش و خوب و سالم خوردن یکی از ضروریاتی است که در صورت تصمیم به تعویق حاملگی بایستی رعایت کرد.

حاملگی در دهه های مختلف عمر

امروزه قرص ها و تجهیزات و روش های مختلف پیشگیری از بارداری و همچنین فناوری تولید مثل و کمک حاملگی زیادی در دسترس زوج ها قرار دارد و موجب شده کنترل بیشتری بر زمان بچه دار شدن بوجود آید. هرچند انتظار برای حاملگی موجب سخت تر شدن حاملگی می شود. قدرت باروری با سن کاهش می یابد و حاملگی دیررس با افزایش عوارض همراه است.

حاملگی در دهه ۲۰ زندگی

زنان در دهه ۲۰ عمر خود بیشترین قدرت باروری و بهترین شانس حامله شدن را دارند. این زمانی است که بیشترین تعداد تخمک با کیفیت برای حاملگی با کمترین ریسک در دسترس است. بعد از سن ۲۵ سالگی شانس بارور شدن در طی ۳ ماه تلاش تقریبا زیر ۲۰ درصد است.

حاملگی در دهه ۳۰ زندگی

قدرت باروری به تدریج از حدود ۳۲ سالگی شروع به کاهش می کند. بعد از ۳۵ سالگی این کاهش سرعت می گیرد. تعداد تخمک هر زن در زمان تولد مشخص است که تقریبا حدود یک میلیون تخمک است. برآورد شده است که در ۳۷ سالگی یک زن تنها حدود ۲۵۰۰۰ تخمک دارد.
در سن ۳۵ سالگی شانس حامله شدن پس از ۳ ماه تلاش حدود ۱۲% است. ریسک سقط جنین و ناهنجاری های ژنتیکی نیز بعد از سن ۳۵ سالگی زیاد می شود. زن ممکن است با عوارض حاملگی یا حین زایمان مواجه شود. انجام آزمایشات غربالگری پس از سن ۳۵ سالگی توصیه شده است.

حاملگی در دهه ۴۰ زندگی

در دهه ۴۰ شیب تندی در توانایی حامله شدن طبیعی زن وجود دارد. شانس حامله شدن پس از ۳ ماه تلاش تقریبا به ۷% درصد می رسد. با گذر زمان تعداد و کیفیت تخمک های باقیماند زن کاهش می یابد. تخمک های مسن ممکن است دچار مشکلات کروموزومی و جهش ژن شوند که شانس نقص مادرزادی جنین را بالا می برد.
بیشتر زنان در دهه ۴۰ می توانند حاملگی و نوزاد سالم داشته باشند، اما ریسک ها به طور چشمگیری در این زمان افزایش می یابد. این ریسک عبارتند از:

• زایمان با سزارین
• تولد زودرس
• تولد با وزن کم نوزاد
• نقص های مادرزادی
• جنین مرده
• اختلالات طبی از قبیل دیابت و فشار خون بالا در حاملگی پس از ۳۵ سالگی شایعتر است. این می تواند به عوارض حاملگی از قبیل دیابت حاملگی و پره اکلامپسی شود.

آیا سن مرد برای بچه دار شدن مهم است؟

قدرت باروری مرد نیز یک عامل مهم در تصمیم گیری برای بچه دار شدن است. از سن ۴۱ تا ۴۵ سالگی میزان باروری مردان سالانه هفت درصد (۷%) کاهش می یابد. اما بعد از سن ۴۵ سالگی این افت قدرت باروری سرعت می گیرد. اگر سن پدر بالای ۴۵ سال باشد، صرفنظر از سن مادر، ریسک سقط جنین () افزایش می یابد. بچه هایی که از پدران مسن متولد می شوند استعداد بالاتری برای ابتلا به اوتیسم، مشکلات سلامت روانی و مشکلات یادگیری دارند.
مطالعات حاکی از آن است که برای مرد زیر ۲۵ ساله فقط چهار تا پنج ماه طول می کشد که بچه دار شود، اما در مرد بالای ۴۰ سال این فاصله ۲ سال است حتی اگر زن زیر ۲۵ ساله داشته باشد.
با بالا رفتن سن مرد مقدار مایع منی و تحریک اسپرم کاهش می یابد.
سطح تستوسترون مردان بعد از سن ۴۰ سالگی کاهش می یابد و این می تواند لیبیدو یا میل جنسی مردان را کاهش دهد و موجب مشکل شدن مقاربت می شود.
قدرت باروری تحت تاثیر بعضی از بیماری ها قرار می گیرد و بعضی از بیماری ها با بالا رفتن سن مرد ظاهر می شوند. داروهای خاصی مثل استروئیدها، داروهای ضد افسردگی، داروهای ضدقارچ و داروهای ادرار آور نیز می توانند روی قدرت باروری مردان تاثیر منفی بگذارند.
مهم نیست که یک مرد مسن می تواند بچه دار شود، اگر واقع بین باشیم، قدرت باروری با بالا رفتن سن کاهش می یابد و این مسئله موجب می شود که بچه دار شدن برای مردان و زنان مشکل شود.
حامله شدن یا بچه دار شدن در مراحل مختلف زندگی در افراد متفاوت است. اما چیزی که مهم است خوشبختی و لذت بردن از انتخاب خود و پذیرش چالش بزرگ کردن یک بچه است.

نتایج تحقیقات اخیر

کارلو بلینی (۲۰۱۷) می نویسد: کشورهای غربی باروری را یک سرمایه می دانند که می خواهند هرچه دیرتر از آن بهره کشی کنند. بنابراین بعضی از زوجین انتظارات بالایی داشته و والدی خود را به تاخیر می اندازند، هرچند از ریسک های آن بخوبی مطلع هستند. داده های علمی پیشنهاد می کند که اولین حاملگی خود را با پیش بینی و برنامه ریزی انجام دهید، اما فشارهای اجتماعی انتظار را تحمیل می کند، هرچند تاخیر انداختن حاملگی و بچه داری می تواند به عقیمی و شکاف بیشتر بین نسل ها بیانجامد. بهترین سن برای حاملگی زمانی است که زوجین تصمیم می گیرند، زمانی که برحسب یک انتخاب آگاهانه و دقیق و آزادانه باشد نه براساس فشار اجتماعی.
پاتریشیا کاوازوس-رگ و همکاران (۲۰۱۵) تعداد ۷۸۱۰۷۶۲ زن حامله که در سال ۲۰۰۹ از ۱۰۵۰ بیمارستان ۴۴ ایالت آمریکا زایمان کرده بودند را از نظر عوارض حاملگی و سن تجزیه و تحلیل نمودند. آنها دریافتند که عوارض حاملگی از قبیلزایمان زودرس، کوریوآمنیونیت، آندومتریت، پره اکلامپسی خفیف در زنان باردار زیر ۱۸ و بالای ۲۹ سال شایع تر است. همچنین زنان ۳۵ ساله یا بالاتر با نرخ خیلی بالاتر زایمان زودرس، فشار خون بالا، پره اکلامپسی شدید و کاهش ریسک کوریوآمنیونیت مواجه هستند. در زنان بالای ۴۰ سال ریسک پره اکلامپسی خفیف، دیسترس جنین و رشد کم جنین بالاتر بوده است. آنها نتیجه گرفته اند: زنانی که در سن بالا حامله می شوند بایستی از ریسک های سن بالا بر حاملگی آگاه باشند، بدین ترتیب بتوانند علائم و نشانه های عوارض حاملگی در سن بالا را پایش و کنترل کنند.
لوئیس سی. کنی و همکاران (۲۰۱۳) نوشته اند: دهه های اخیر شاهد افزایش میانگین سن مادران حامله است و بالاترین سنین حاملگی در کشورهای توسعه یافته دیده می شود. سن بالای مادر با مشکلات حاملگی و حین زایمان مختلفی همراه است. آنها ۲۱۵۳۴۴ زن حامله تحت پوشش بیمارستان های دانشگاه منچستر انگلستان را برحسب گروه سنی مورد مطالعه قرار دادند. زنانی که در زمان زایمان بالای ۴۰ سال سن داشتند در بیشترین خطر جنین مرده، زایمان زودرس، ماکروزومی، بچه خیلی بزرگ برحسب سن حاملگی و زایمان سزارین را داشتند. نتایج این مطالعه نشان داد که سن بالای مادر با دامنه ای از برآیندهای ناخواسته حاملگی در ارتباط است. این ریسک ها به تعداد زایمان های قبلی و وضعیت اجتماعی اقتصادی ربطی ندارد. مادران سن بالا بایستی تحت پوشش مشاوره متخصص زنان و زایمان باشند.

منبع: سایت دکتر سولماز محمدی، متخصص زنان، زایمان و نازایی