برای اکثر افراد، جراحی آب مروارید بدون مشکل انجام می شود. در نهایت بینایی بهتری خواهید داشت و بدون هیچ مشکلی طولانی مدت بهبود می یابید. اما مانند هر عمل جراحی، خطرات نیز وجود دارد، به ویژه اگر مشکلات چشمی دیگر یا بیماری جدی پزشکی دارید.
شما می توانید علائم بیماری را به دقت زیر نظر داشته باشید و در صورت بروز مشکل، با پزشک خود تماس بگیرید. در ادامه این مقاله با عوارض این جراحی آشنا خواهید شد.

عوارض جراحی آب مروارید

عفونت

میکروب هایی که در حین عمل به چشم شما وارد می گردند، می توانند منجر به عفونت شوند. ممکن است نسبت به نور حساس باشید یا درد، قرمزی و مشکلات بینایی داشته باشید. اگر این اتفاق برای شما افتاد بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید.
عفونت های بعد از عمل جراحی آب مروارید نادر هستند، اما در صورت ابتلا به آن، آنتی بیوتیک ها به چشم شما تزریق می شوند. در برخی موارد، پزشک زجاجیه، ژل شفاف در مرکز چشم را نیز بر می دارد تا از گسترش عفونت جلوگیری شود.

التهاب

کمی تورم و قرمزی بعد از عمل طبیعی است. اگر بیش از حد معمول وجود داشت، قطره چشم یا داروی دیگری برای مراقبت از آن دریافت خواهید کرد.

جداشدگی شبکیه

شبکیه در چشم شما قرار دارد و نور را حس کرده و پیام هایی را به مغز ارسال می کند. بعد از عمل، احتمال کمی وجود دارد که از پشت چشم خارج شود و در واقع مشکلی به نام جدا شدن شبکیه را ایجاد کند.
این اتفاق اورژانسی است که می تواند باعث از دست دادن بینایی شود. در موارد زیر فوراً به چشم پزشک مراجعه کنید:

• احساس کنید پرده ای روی قسمتی از چشم شما افتاده است.
• نقاط دید شناور جدیدی در بینایی خود داشته باشید.
• چشمک زدن نور را ببینید.

ماندن قطعات لنز

هنگامی که پزشک در حین عمل جراحی آب مروارید لنز کدر شما را برمی دارد، ممکن است برخی از قطعات به چشم شما بیفتد و در پشت جا بماند. موارد کوچک مشکلی ندارند، اما بزرگترها می توانند مشکل ساز باشند.
ممکن است برای برداشتن زجاجیه و جلوگیری از تورم به جراحی نیاز داشته باشید.

تجمع مایعات در شبکیه چشم

گاهی اوقات پس از جراحی، رگ های خونی در شبکیه نشت می کنند. همانطور که مایع در چشم شما جمع می شود، بینایی را تار می کند.
پزشک شما آن را با قطره چشم درمان می کند و بهبود آن ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد. معمولاً کاملاً بهتر می شود. در موارد جدی تر، ممکن است نیاز به استروئید در پشت چشم یا جراحی داشته باشید.

لنز دررفتگی داخل چشم (IOL)

IOL لنز مصنوعی است که پزشک در حین عمل در چشم شما قرار می دهد. می تواند از جای خود خارج شود و باعث تاری دید یا دوبینی شود.
همچنین می تواند منجر به مشکلات جدی تری مانند خونریزی و تورم گردد. ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید تا بتوانید آن را در وضعیت قبلی خود قرار دهید یا یک مورد جدید قرار دهید.

آب مروارید ثانویه

کپسول عدسی چشم را احاطه کرده است. جراحی آب مروارید قسمت جلویی لنز را برمی دارد اما پشت را در جای خود می گذارد. آنجاست که ممکن است دچار آب مروارید ثانویه شوید، که به آن مات شدن کپسول خلفی (PCO) نیز گفته می شود. وقتی این اتفاق بیفتد، ممکن است دیدتان دوباره کدر شود. معمولاً در نهایت پس از جراحی آب مروارید اتفاق می افتد.
برای رفع آن، شما به روشی به نام کپسولوتومی لیزری YAG نیاز دارید. پزشک از لیزر برای ایجاد سوراخ در پشت کپسول عدسی استفاده می کند. این کار اجازه می دهد نور از طریق آن عبور کند تا بتوانید در حالت عادی ببینید. بدون درد است و حدود 5 دقیقه طول می کشد. این مورد برای همه افرادی که جراحی آب مروارید انجام داده اند و یک روند طبیعی است که اتفاق می افتد.

تورم در قرنیه

قرنیه قسمت شفاف و جلوی چشم است. ممکن است بعد از عمل متورم و مبهم شود و دید را دشوارتر می کند.
این مشکل تقریبا همیشه موقتی است و طی روزها یا هفته ها بهتر می شود. پزشک شما ممکن است آن را با قطره چشم درمان کند.

خون ریزی

این مشکل بسیار نادر است، اما در طول عمل جراحی، رگ های خونی که شبکیه را تامین می کنند ممکن است بدون دلیل شروع به خونریزی کنند. کمی خون مشکلی ایجاد نمی کند اما مقادیر بیشتر می تواند منجر به از دست دادن بینایی شود.
بعد از جراحی خون ممکن است بین قرنیه و عنبیه (قسمت رنگی چشم) جمع شود و دید را مسدود کند. قطره های چشمی ممکن است کمک کنند و شما باید در رختخواب استراحت کنید و سر خود را بالا نگه دارید.

اگر خون تخلیه نشود یا فشار زیادی روی چشم ایجاد کند، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید.

چشمک های نور

جراحی می تواند باعث جدا شدن زجاجیه خلفی شود، جایی که زجاجیه از شبکیه جدا می شود. این اتفاق باعث شده تا تار عنکبوت و ابرهای متحرک را در بینایی خود همراه با چشمک زدن نور مشاهده کنید.
معمولاً، طی چند ماه به خودی خود بهتر می شود. از آنجا که علائم مشابه پارگی شبکیه است، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید تا معاینه شوید.

فشار چشم بالا

جراحی برای برخی افراد، فشار چشم را افزایش می دهد که فشار خون چشمی نامیده شده و می تواند به بینایی آسیب برساند. پزشک ممکن است به شما پیشنهاد کند که با قطره چشم، تزریق یا قرص این مشکل را درمان کنید.
تورم، خونریزی یا ترک خوردگی لنزها نیز می توانند فشار بیشتری را در چشم ایجاد کند که ممکن است منجر به گلوکوم شود.
نحوه درمان بستگی به دلیل خاصی دارد که اتفاق می افتد. اگر عصب بینایی شما آسیب ببیند، ممکن است به جراحی گلوکوم نیز نیاز داشته باشید.

حساسیت به نور

این می تواند طبیعی باشد، اما اگر بیش از چند روز طول کشید، با پزشک خود مشورت کنید.
گاهی اوقات، فقط کافی است تا چند ماه از عینک آفتابی استفاده کنید تا از بین برود. اما همچنین می تواند نشانه یک مشکل دیگر باشد، مانند التهاب بیش از حد در چشم شما، و ممکن است به قطره چشم نیاز داشته باشید.

پلک افتاده

این بیماری که ptosis نیز نامیده می شود، یک بیماری شایع پس از جراحی چشم است.
پزشکان نمی دانند علت آن چیست، اما معمولاً خود به خود از بین می رود. اگر بیش از 6 ماه طول بکشد، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید.

دیسفوتوپسی

این مشکل باعث می شود جلوه های بصری را مشاهده کنید و دو نوع وجود دارد:

• منفی، که سایه ای خمیده در لبه دید شما می دهد.
• مثبت، که به صورت هاله، ستاره، چشمک زدن یا رگه های نور مشاهده می کنید.
  پزشکان نمی دانند چرا این اتفاق می افتد و اغلب خود به خود از بین می رود. این احتمال بیشتر وجود دارد که نوع منفی آن باشد. به طور معمول، شما صبر کنید و ببینید آیا بهتر می شود. ممکن است قطره چشم یا حتی عینک با لبه های ضخیم را امتحان کنید تا سایه را چندان متوجه نشوید.
  اگر ماه ها ادامه یابد، پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد دهد. همچنین می توانید لنز جدیدی تهیه کنید یا لنز دوم را روی لنز اول امتحان کنید.